หมวด : ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
Permalink : http://www.oknation.net/blog/kongsongfang
๑ กอกวีแคระแกร็นแต่แน่นหนัก
หน่อกวีเกิดบนรักตระหนักแน่
คนกวีมีน้อยนับผันแปร
คนแต่ชื่อมีแท้มากมายนัก
๒ จับอักษรประจงจารเป็นงานศิลป์
ประดับลงแผ่นดินมาดีดัก
ประณตน้อมในมโนด้วยใจรัก
ด้วยจิตภักดิ์แม้นทางแสนวังเวง
๓ มีบ้างไหมใครสร้างสวนกวี
ปลูกบนเนื้อดินดีดอกบานเบ่ง
เห็นแต่สวนดอกเบี้ยที่บรรเลง
เป็นบทเพลงหยาบช้าสามานย์ชน
๔ ต้นกวีกินทิพย์ก็อิ่มได้
ไม่เคยคิดร้องขอใครมาเลี้ยงต้น
กวีไม่มีตายแม้นวายตน
มีแต่วางเมล็ดหล่นลงตามทาง
๕ หน่อหนึ่งมีค่ากว่าหมื่นแสน
งาม ง่าย หนักแน่นแสนกระจ่าง
ไม่ต้องแปลไม่มีแปลกเพียงจับวาง
ประหนึ่งวาบแสงสว่างส่องทางเทียว
๖ กวีฤๅแล้งจากแหล่งหล้า
คนจักเห็นคุณค่าเมื่อน้ำเชี่ยว
รวมพลังมัดแรงเข้มแข็งเกลียว
คำกวีช่วยเกาะเกี่ยวเป็นเกลียวแรง
๗ จึงประจงตรงตอบมอบ “เพลงผ้า”
กวีไป่แล้งล้าไปดั่งแกล้ง
กวีมีคนน้อยค่อยสำแดง
เดชกวีจักเคี่ยวแข็งเป็นแรงพายฯ
ร่มโพไฮ/กระท่อมลายสือ
๒๖ มกราคม ๒๕๕๓
ดาลใจจาก “ยุคสมัยเปลี่ยนแปลง..หรือกวีแล้งเมือง?” ของ “เพลงผ้า”
http://www.oknation.net/blog/charothon/http://www.oknation.net/blog/kongsongfang/2010/01/26/entry-1
